Temat: W przestrzeni kosmicznej.
Ćwiczenia poranne:
• Dzieci dowolnie maszerują i biegają z wysoko podniesionymi kolanami.
• W siadzie skulnym: dzieci kręcą się dookoła własnej osi w jedną i w drugą stronę.
• Podobne ćwiczenia wykonują leżąc na brzuchu – obracają się za pomocą rąk dookoła
własnej osi w obie strony: w przód i w tył.
• Dzieci siedząc na podłodze, pokazują swoje części ciała: głowa, tułów, biodra, barki, ‘
brzuch, plecy, szyję, a następnie części twarzy po jednej i po drugiej stronie; oko, ucho,
policzek, pośrodku twarzy – nos, usta, broda.
• W siadzie skulnym: dziecko kołysze się najpierw wolno, później coraz szybciej.
Karta pracy, cz. 3, nr 70
• Oglądanie obrazka przedstawiającego Układ Słoneczny.
• Wyjaśnienie pojęcia Układ Słoneczny.
• Słuchanie nazw poszczególnych planet, nazywanie: tej, na której żyjemy (Ziemia), największej (Jowisz), najmniejszej (Merkury), znajdującej się najbliżej Ziemi (Wenus).
Słuchanie opowiadania Schima Schimmela „Dzieci Ziemi”
Gdzieś w najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży cudownie błękitny świat. Z daleka wygląda on jak prześliczna, niebiesko – biała, zamglona marmurowa kula. Ale im bardziej się zbliżamy, tym więcej widzimy kolorów – czerwienie, brązy, żółcie i wszystkie odcienie zieleni. Jest wiele światów unoszących się w przestrzeni, ale ten świat jest szczególny. To nie jest zwykły świat. Są bowiem na nim zwierzęta. Miliardy zwierząt. Więcej zwierząt niż wszystkich gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. A wszystkie owe zwierzęta są dziećmi tego świata. Ponieważ ten świat jest ich Matką. My zaś nazywamy go Matką Ziemią. Zwierzęta nie są same na Matce Ziemi. Żyją tu również ludzie. Miliardy ludzi. Jest ich więcej niż gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. Oni także są dziećmi Matki Ziemi. Tak więc zwierzęta i ludzie i Matka Ziemia – to jedna wielka rodzina. I bawią się tu delfiny. I śpiewają ptaki. I tańczą gazele. I żyją ludzie. W najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży rodzina Matki Ziemi. I zwierzęta pamiętają. One pamiętają Matkę Ziemię z czasów, zanim pojawili się na niej ludzie. Pamiętają czas, gdy lasy były gęste, bujne i zielone. Gdy oceany i rzeki i jeziora były przejrzyste i krystalicznie czyste. Gdy niebo było jasne i tak błękitne. Zwierzęta pamiętają też chwile, kiedy ujrzały pierwszych ludzi. Na początku zaledwie kilku. Ale potem coraz więcej i więcej, aż ludzie rozeszli się po całej Matce Ziemi. Mimo to nadal zwierząt było więcej niż ludzi. I ludzie dzielili się Matką Ziemią ze zwierzętami. Jeszcze pamiętali, że zwierzęta są ich siostrami i braćmi. Jeszcze pamiętali, że stanowią cząstkę jednej wielkiej rodziny. I zwierzęta i ludzie – to oczy i uszy i serce Matki Ziemi. Więc kiedy bawiły się delfiny, bawiła się Matka Ziemia. Kiedy śpiewały ptaki, Matka Ziemia śpiewała. Kiedy tańczyły gazele, Matka Ziemia tańczyła. A kiedy ludzie kochali, kochała i Matka Ziemia. Mijały lata, rodzili się ludzie. Coraz więcej i więcej i więcej. Aż wreszcie ludzi było więcej niż zwierząt. I ludzie zapomnieli. Zapomnieli dzielić się ze zwierzętami ziemią i wodą i niebem Matki Ziemi. Zapomnieli, że zwierzęta to ich siostry i bracia. Zapomnieli, że wszyscy są cząstką jednej wielkiej rodziny Matki Ziemi. Ludzie zapomnieli. Ale zwierzęta pamiętały. Wiedziały, że kiedyś będą musiały ludziom o tym przypomnieć. I teraz każdego dnia nasze siostry i bracia przypominają. Bo kiedy bawią się delfiny, ludzie pamiętają. Kiedy śpiewają ptaki, także pamiętają. Kiedy tańczą gazele także pamiętają. A kiedy ludzie będą pamiętać będą też kochać.
• Rozmowa na temat opowiadania. Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu Ziemi, jej mieszkańców, ich postępowania.
Edukacja plastyczna:
Wykonywanie pracy „Nasze rakiety”. Dzieci wykonują rakiety z wykorzystaniem plastikowych butelek po napojach (różniej wielkości), folii samoprzylepnej i papieru kolorowego.
Edukacja gimnastyczna:
Ćwiczenia z elementami czworakowania
„Drabina”
Dzieci wspinają się po drabinie po jabłka, które rosną wysoko.
Prawidłowy marsz na czworakach w przód, następnie wyprost i sięganie po jabłka rosnące wysoko prawą i lewą ręką.
Ćwiczenia dużych grup mięśniowych
„Puste kosze, pełne kosze”
Dzieci wykonują przysiad podparty, na zapowiedź rodzica „puste kosze” prostują się, rozkładają ręce w bok; na zapowiedź „pełne kosze” wykonują powtórnie przysiad podparty.
„Lecą liście z drzew”
Dzieci stojąc podnoszą ręce do góry i potrząsają nimi – małe ruchy palców i dłoni. Dzieci opuszczają ramiona w dół i powoli przechodzą do przysiadu podpartego.
„Kołyszą się drzewa”
Dzieci trzymają ręce wzniesione w bok i wykonują skłony tułowia w prawą i w lewą stronę.
Ćwiczenia uspokajające:
Dzieci maszerują powoli na wspięciu potem maszerują na zewnętrznych i wewnętrznych krawędziach stóp.
Karty pracy: Odkrywam siebie. Karty pracy cz. 3, str. 71
